| intro | F#m F#mMaj7 F#m7 F#m F#mMaj7 |
| Ze spiedt alles af op zoek naar jouw stof, | F#m C#m | |
| met infrarooddetectie, naar jou genot. | F#m D# | |
| Ze poets je lang en poets je kort, | F#m C#m | |
| krulspelden en bloemetjesschort. | F#m D# F#m |
| Hooggesloft en decollete, | ||
| poetsvrouw, poetsvrouw, kom dweil me mee | ||
| Schuim op lip en dreft in dop, | ||
| druipend droogrek, emmer vol sop. |
| Poetsvrouw, poetsvrouw, je bent mijn poetsvrouw, | F#m C#m | |
| ik vraag me wel eens af welk lichaamsdeel poets je nou. | F#m D# | |
| Poetsvrouw, poetsvrouw,je bent mijn poetsvrouw, | F#m C#m | |
| ik ben de plaat dus poets me nou. | F#m D#m F#m |
| Begrijp me niet verkeerd, ze doet je geen pijn, | ||
| want deze vrouw is voor het poetsen en dat vindt ze zijn. | ||
| Ze smeert je in, ze wrijft je op | ||
| met tafelzilver licht je op. |
| Ze belt niet op, ze klopt niet aan, | ||
| dan dweilt ze binnen met open kraan. | ||
| Ze zeept je in, ze pakt je aan | ||
| poetsvrouw heeft een wereldbaan. |
| Als jij vluchtig met je grote stofnest wenkt, | E F#m | |
| weet je dat ze haar plumeautje schenkt. | E F#m | |
| ook zeem en zwabber en spons erbij | E F#m | |
| en ze geeft ze altijd aan je ook al kom je niet meer bij. | F#m D# F#m |
| Poetsvrouw, poetsvrouw, je bent mijn poetsvrouw, | ||
| ik vraag me (wel eens) af in welk lichaamsdeel ben je nou. | ||
| Poetsvrouw, poetsvrouw,je bent mijn poetsvrouw, | ||
| ik ben de plaat dus poets me nou. |