| Waar mijn wiegje heeft gestaan, 't is niet ver hier vandaan | A |
| heeft geluk me omringd, al die jaren. | A E |
| Tussen bloesem en bomen, kon ik zorgeloos dromen | E |
| en geluk kon ik daar al gaan sparen. | E A |
| 't Was op een heel klein station, waar m'n leven begon, | A |
| 'k leerde daar van m'n ouders toen lopen. | A A7 D |
| Daar vertrok toen m'n trein, 'k moet er dankbaar voor zijn, | D A F# |
| Nu ben ik groot, maar eens was ik klein. | B E A |
| U had om mij wel eens verdriet, maar dat weet een ander niet. | A |
| Toch bleef u van mij altijd houden. | A E |
| Ik kreeg van God een lieve vrouw, en een kind, waar 'k veel van hou, | E |
| Waar ik samen m'n leven mee bouwde | E A |
| Ik denk weer terug aan het station, waar m'n leven toen begon, | A |
| Waar de trein voor het eerst toen ging rijden. | A A7 D |
| We kenden vreugde en pijn, ik zal er dankbaar voor zijn, | D A F# |
| Nu ben ik groot, maar eens was ik klein. | B E A |